Durağım yalnızlık yine/Sevda gömülmek istemezken kalbimin en alt köşesine Geleceğe bir eksi çizerek Acı çekerek, gömüyorum.../ ve Fırtınalar kopuyor yüreğimde Söyleyemediğim sözler bir bir çoğalıyor dilimin ucunda Dilim dönmüyor Klavuzu kayıp aşk şehrinin içine düşüyorum Gözlerinin ışıldayan ferine Gayret edip ’bitmedi ’ diye haykıramıyor bakışlarım ve Durmak bilmiyor saklamak için sığındığım inkârlar Uzadıkca uzuyor anlatmak isterken anlatamadıklarım Susuyorum Doya doya sarılmak isterken Alışamadığım gidişlerde buluyorum kendimi Yenik düşmemek için dönmüyorum ardıma ve Her adım daha da geride bırakıyor seni ’Meğer güneşin gölgesiymiş aldandığım ’ diyorum Uzaklaşıyorum Aşkın en masumane sokaklarından geçerken Af dilemeler görünmüyor O anlarda duruyor zaman, tükeniyor umutlarım Bitiyorum ve Gizliden ilişen pişmanlığımla, suçlanıyorum benliğimde Işıldayan gözlerinin ferine vêda sunuyorum Kanıyor öbür yanım, Aşkın umutsuz bahanelerinde Kayboluyorum ve işte! /Aldatılan kalbim, kapatılıyor senliğe Yaşamak için çırpınan aşkta, körlüğüne/ Hüzünüm bağrımda, yalnızlığın kanatlarına süzülüyorum sessizce Ç e k i l i y o r u m sensizliğe _prelüd_ |
Ve sessiz duygulara ses olan Canım abim ne çok konuşturmuşun cümleleri ve ne çok ortak olmuşsun yaşanılanların her bir s/özüne
Biliyorum sensiz şiir çiçek açmaz ...
Kutlamak yeterli değil ki iki yüreğide .. Usulca köşeme çekileyim bir kez daha dinleyeyim şiiri