KERBELA
Ne beklediğim bahar ne yılım kaldı
Dua, dua dikilmiş dü elim kaldı Özde gam, keder; gözde selim kaldı Damla, damla dökülür sineme benim Kerbela denilen kimsesiz bir düzde Yağmuru kesilmiş, sonu boran, yazda Dostun naçar düşmanın olduğu hazda Kılıç, kama çekilir sineme benim Çöl hazan, Ümmet hüzün, Hüseyin hazin Yer kapalı, sema açık, hak’tan izin Kolun aç Fatma anam, geliyor kuzun Can ciğerim sökülür sinemde benim Kahpe yezit kerbela’da küfrü kustu Çoluk, çocuk Ehli Beyti tek, tek kesti ebu cehil intikamıydi tüm kastı Acı, acı çekilir sinemde benim Beşerde bulunmaz bu zülmün emsalı Ehli Beyt fedakârlık eşsiz timsalı O hak; serdar ruhunda heykel misali Muharrem’de dikilir sineme benim yazar: serdar sert |