manastır ağıtları......
baharın kızı
aç avuçlarını yalıtılmış yalnızlıklar koyacağım tohuma duran ve it gibi pusuda yatarak en özel günlerinde vuran... büyüdü beş taş oynayan parmakların kader çizgilerinden akar da kalırsa yarım yetim mezarlarına serp ben anlarım... dövülmüş mıhlar işler ardıç ağaçlarına kurtalan ekspresinin feryadı gibi sayma beni bürün;endülüs’ün şallarına... sorguya çekilirken tek kişilik yaşamalar vaaz verir kaf dağının ardında keşkelere sehpa kuran bıldır’lar... baharın kızı dıkiş atma bohçana benden taşan ağıtlarım var n’lur yedeğine al... ........................................................................Kasım |