bir an gibi geldi geçti seneler
elveda yıllarım zorlu yıllarım
ne dehlizlerden geldim geçtim acı tebessümlerle hatırlarım daha onbeşinde tıfıl bir gençtim İstanbulda banliyöleri dolaşırdım varoşlarda arkadaşlarla buluşurdum istanbulun her haline alışırdım karanlıklara haykıran dirençtim o günlerdeki o heyecanlar neydi sanki tüm şehir bizimleydi Beyazıt meydanı ne görkemliydi sonra simsarların içine düştüm taşı toprağı altın diye geldik altın olmadığını sonra öğrendik koca şehirde bir başımıza kaldık zorlukları cesaretimle aştım bir tek Allaha güvendik tek Allaha Onla eriştik çok sıkıntıdan felaha ne canlar gitti gelmez bir daha bazen kuyruktum bazen baştım o günlerden şimdi kimler kaldı yıllar taptaze gençliğimi aldı gözlerim fersizleşti saçım aklaştı küstüm talihimle sonra barıştım zorluoğluna zor geldi günler acısı tatlısı eskide kaldı dünler yaşadığımız çok küçük anlar belki bir kaç gün gülmüştüm c. zorluoğlu |
yıllar taptaze gençliğimi aldı
gözlerim fersizleşti saçım aklaştı
küstüm talihimle sonra barıştım
zorluoğluna zor geldi günler
acısı tatlısı eskide kaldı dünler
yaşadığımız çok küçük anlar
belki bir kaç gün gülmüştüm
işte hayat,,yaşadıkça gösteriyor..çok çok güzeldi kutlarım..