Nazlıca hey kara toprak kucak açmış nazlıca
Can almaya can vermeye nice deli ser gelir
Yurt bağrından Rûm eline bir ok gibi hızlıca

Kalkan geren mızrak salan kılıç tutan er gelir
At sırtında doludizgin “Allah Allah” der gelir


Gök yıldırım yer velvele bir inilti derinden
Öbek öbek kaba taşlar doğrulunca yerinden
Delişmenler od üstünde aşın bin bir türünden

Geyik boynu manda döşü deve budu yer gelir
“Hamd sanadır şükür sana Sübhânellah” der gelir


Başı duman koca dağlar duyduğunda çağrını
Buz bulağlı vadilerin ter basınca bağrını
Demir süslü Rûm erinin sızlayınca yağrını

Türk ilinden dindirmeye pençe pençe şîr gelir
“Rahim Allah Hâkim Allah Ya Bismillah” der gelir


Çayır çimen baştanbaşa çiy börkleri çektirip
Sık ormanlar dal budaktan tuğlarını diktirip
Koç yiğitler boz atları şahlandırıp sektirip

Vardığında yılgınların gözlerine fer gelir
“Zürriyetim oğlum kızım ırkım billâh” der gelir


Buğra beyler oluk oluk nefesleri sezince
Rûm’a doğru ok çekip de temrenleri ezince
Gürbüzleri kefenleyip tan vaktine dizince

Kurt yürümüş em tutmayan yaralara pîr gelir
“Yüz bin kılıç boynum vursa dönmem vallah” der gelir

Han duruşu yiğidim hey buğz körleten emirle
Konar göçer Rûm sırtına nefes vurur ses vurur
On bin yıllık pınarlardan su katılmış demirle

Salkım saçak koşumuna perçem perçem süs vurur
Doru taylar kişneyende kopuz titrer kös vurur


Kocamışlar Aksakallar Hâkka niyâz eyleyip
Sehere dek divan divan gökyüzünü meyleyip
Er tükenmez Oğuzlar’ın dirliğini söyleyip

Şahbazlara destur verir yürek oynar his vurur
Doru taylar kişneyende kopuz titrer kös vurur


Bozca kırdan toynaklara çalı çırpı ağınca
Od mızraklar kırbaç oklar yağmur gibi yağınca
Gerilerde cağ direğim yeni yetme çağınca

Yanar durur döner durur duman duman is vurur
Doru taylar kişneyende kopuz titrer kös vurur


Dolun bulur ay gecede ışık ışık kurdundan
Erenlerin ermişlerin kutsadığı yurdundan
“Tanrı yolu! ” deyip cenge gidenlerin ardından

Sanmayasın şol tarihe kara yüzlü yas vurur
Doru taylar kişneyende kopuz titrer kös vurur

Hey Salukbay sana derim iyi belle sözünü
Azgın dinli kara kâfir saldıranda öz gerek
Rûm yağısı heybetiyle sararttıysa yüzünü

Zağlı kılıç yarasından gün yanığı yüz gerek
Kından çıkan her kılıca Rûm erinden yüz gerek


Koç yiğit ki akın edip ırmak gibi akacak
Koç yiğit ki volkan olup şol meydanı yakacak
Nal çatlatıp gem azıda yıldırımlar çakacak

Yağı üzre atılmaya yürek gerek köz gerek
Kından çıkan her kılıca Rûm erinden yüz gerek


Rûm elinin barındıkça cayır cayır yandığı
Şahididir ol toprağın alca kana kandığı
Oğuzlar’ın destan yazıp şölenlerle andığı

Çetin olan kavgalara sakınmayan göz gerek
Kından çıkan her kılıca Rûm erinden yüz gerek


Salukbay hey sana derim usun nice dar mıdır?
Yağı görüp benzi solup soluk almak ar mıdır?
Issı Tanrı şol acunda bâki kalan var mıdır?

Bir ağızdan Tanrı’ya ant Malazgirt’e söz gerek
Kından çıkan her kılıca Rûm erinden yüz gerek

Uluyanda gök yeleli kurşun belli kurtlarım
Benim rüzgâr gibi esip eşkin atlar çatlatan
Gök tutanda bulutlaşıp konup göçen yurtlarım

Benim yetme adımlara dolgun eşik atlatan
Gür neslime volkan benim adım Sultan Alparslan


Buğra beyler koç yiğitler ata baba yükünce
Omuz verip kargı salıp yağı üzre çökünce
Pirinç uçlu telek saçlı oklarını dökünce

Benim çelik alınlarda parıldayan kızıl tan
Gövdelere kalkan benim adım Sultan Alparslan


Kılıç çekip kın sarkıtıp yeşil boğum kemerden
Işıl ışıl pürce billur indiğinde kamerden
Sağ tarafım Ali’dendir sol tarafım Ömer’den

Benim görklü Muhammet’e han ırkımdan adak han
Gürül gürül al kan benim adım Sultan Alparslan