Değerli şaire,

Şiirin başlığı her ne kadar sitem'se de, bence bu tam bir beddua... Şiir çok güçlü bir kalemden çıkmış. Gerek yapı, gerekse ses olarak güzel diyebileceğimiz bir şiir bu. Bazı mısralardaki içten söyleyişler, sıradan bir takım halk ifadelerini de şiir seviyesine çıkarmış. Eskiler buna sehl-i mümteni derlerdi; yani kolaymış gibi görünen; ancak söylemeye kalkışılınca hiç de kolay olmadığı anlaşılan şiir tarzı. Tabii ki bütün bu söylediklerim şiirin kusursuz olduğu anlamına gelmez.

Halk şiirinin koşma nazım şekliyle yazılmış. Kafiye yer yer yarım. Bence bu şiiri zayıflatıyor. Halk şairlerine yarım kafiye hususunda tanınan hoşgörü, kalem şairleri için söz konusu değildir. Bu yüzden mümkün olduğu kadar yarım kafiyeden uzak durmak lazım.

"Yürek yine derbeder, aldırmaz yanan köze
Ne hayalle bakmıştı, aldatan siyah göze
Umutlar bağlamıştı, sevgiyle dolu söze
Duymak istemem artık, yalanmış her bir sözün"

Bu dörtlüğü buraya almamın sebebi şiirdeki ahenk üzerinde birkaç kelam etmek içindir. Bu dörtlüğü yüksek sesle (anlamına dikkat etmeden, sadece sesini dinleyerek) okuduğumuzda son mısranın ahenk bakımandan aksadığını görüyoruz. Dikkat edilirse mısranın ilk durağına kadar bir mesele yok; ancak ilk duraktan sonraki bölüm aksıyor. Şiirin diğer bazı mısralarında da buna benzer aksamalar var. Bu kadar güzel şiiri teknik bakımdan da mükemmele ulaştırmak gerektiğini düşünüyorum. Yaşınız, tahsiliniz ne bilmiyorum. Diğer şiirlerinize de bakmadım. Bu kadar güzel yazılan bir şiir tesadüfen yazılmaz; mutlaka bir temeli vardır. Eminim diğer şiirleriniz de güzeldir. Keşke teknik hususlara da dikkat etseniz. Buraya asmak için acele etmeyin, şiirlerinizi mümkün olduğu kadar uzun bir zaman dinlendirin. Ondan sonra değerlendirerek üzerlerinde tekrar çalışın. O zaman çok daha güzel şiirler ortaya çıkacaktır. Size ders verdiğim intibaına kapılmayın; mutlaka bunları biliyorsunuzdur. Ben sadece hatırlatmak istedim...

Sevgiler, saygılar, selamlar..