Bilinmezliğim...
Bilinmezlikteyim,
Ne kendimi, ne de kendimdekileri... Her tarafım siyah, hüzün boşluğu... Işığım, bilinmezlik... Boynuma saplanan her acı, Ölüme yaklaştığım her dakika, Saklı duran bir tohum gibi: Bilinmezlikteyim... Yürüdüğüm yollarda, Her selamlaştığımda; Bir tek cevabım olabiliyor: Hep istediğim gibi, tam yeri; Her şeyde bilinmezlikteyim... Evet, yokluğum yokluğundanmış, Her yolumdaki sonun, sonummuş aslında... Bunu ben değil sen söylersin! Bilinmezlikteyim, daha ne beklersin? |
bu güzel