O
yalanma gafletle hayat çok mu çok kısa
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
Değiştiremezsin hiç, değişemez bu yasa
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
Son urbayı giyerken
dünya sana ters döner
İçinde yaşattığın arzular bir bir söner
Kalbine
cehennemin ateşi tek tek iner
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
Zebaniler hızlıca kızarttırır taşları
Aksa da çoğalarak, dinlemezler yaşları
Sorarlar teker teker, hem yazı hem kışları
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
O gün kalbin konuşur, sükût eder dillerin
Senden uzaklaşırlar, sana gelmez
güllerin
Örmez seni sevdâyla, katran döker ellerin
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
Makberin kafesinde yalnızlığı biçersin
Işıklar yâren olmaz, karanlığı seçersin
Ardından gelse âlem, mahzun mahzun göçersin
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
Aklın yanında olmaz, olur sana uzakta
Zemherilerde bile yanarsın kor sıcakta
Elinde eyvah tüter, zifir
doğar kucakta
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir
Pervâne kendine gel, çağırma hüsranları
Titreyen dudağında yok etme dermanları
Nehirlerde dolaşma, hadi yığ ummanları
Bir gün solmaz sandığın,
çiçekler soluverir