Beni Öldüren Rüzgâr...
Eser ya süpürür hüznümdeki baharı,
Bir mevsim-i yıkım yaşatıyor zamanı: Çalıyor, hicran şekerimi elimden. Başıboş etmekte katil, elikanlı; Rüzgâr, bağrıma akar figanı yelken; Tanımaz, yırtar, eser en derinimden... Bulutlara saklanmış gam dolu güneş. Tekrar ediyor iniltiler içimden içime, Eskiler, hayal-i semenden yerleşir; Gözlerimden, parelenen yüreğime... Baharını istiyor felekten yorulan yürek, Neredesin rüzgâr! Bana götürdüklerin gerek! Bir ben olamadım bahtiyar, senin yüzünden: Giderek, bir hayat-ı nev için ölür bu yürek... |
Ben de şiirin rüzgarına kapılıp gittim.
Çok güzeldi. Anlam dolu ve de hüzün.
Sevgilerimi bıraktım kardeşime...