Akıl DefterimŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Üzerinde yürüdüğüm,
koştuğum , havalara uçup, bazen de yerlere düşüp dizimi acıttığım, zemin, kutsal zemin, Akıl defterim...
Bazen içine koyup aklımı,
Posta yoluyla gönderdiğim bir zarf... Ölümsüzlüğe. Bazen bir dert ortağı, Bazen de bir sırdaş; Gözlerimi, kulaklarımı ve ağzımı kapatan... (Sonra ben devekuşu, o toprak) Bazen bir kaçış, Bazen bir sahne, Elime kalem almaya tatlı ve şirin bir bahane... Aklımın bizatihi kendisi bazen, Aklım izne çıktığında, Çıkarsa diye ya da, Yine bir sigara molasına mesai saatlerinde. Arkadaştan daha ziyade bir merhem, Düşüncelerimin açtığı yaraları kapatacak, Sonu gelmez bir cümle, Biricik barınağı, Bir dizeye sığmayan ve Nokta işaretini tanımayan, Her şeye rağmen de tanımayacak olan, Bir kaç kimsesiz mürekkep damlasının. Küçücük, korkak, zayıf, kaçak... Fikirciklerimin korunağı. Fedakar müzeyyen kalpli kardeşimin, Gönülden armağanı. Akıl defterim, İçimde bitirmek istemediğim, Hep yarım bir ifade, Bir kenara bırakamadığım, Çocuk ruhuma hediye, Bitmeyecek ama... Akıl Defterim... Tunç AY - 8364191220102200 |
Neden büyürken içimizdeki çocuğu kaybetmekten korkarız derdim hep!
Sebebini anladım sanıyordum ki, yine aklım karıştı.
Diğer şiirlerinizden biraz farklı mı ne bu şiir?
Ama yine de sizi okumak güzel...
Selam ve saygılar şair.