BİR ÇİFT KUMRU
Bir çift kumru havalandı.
Süzüldüler özgürlüğe dizginsiz. Yerçekimi hükümsüzdü onlara. Aşikar,kanat kanadaydılar. Tenleri deniz mavisiydi. Ayaklarından döküldü deniz ve kumsal... Kitlendi yürekler, Kenetlendi avuçlar... Hepsi de yangın artığıydı kuşkusuz. Nefesleri meltem oldu şehrin üstüne. Çırak oldular dergahların ateşine.. Biteviye dönen dervişlerin ritmi, Yüreklerinin tellerinde mızrap, Dokunuşlarına nota olmuştu.. Enlem ve boylamların ne önemi vardı, Zemheri ayında ‘cemre’düşmüştü.. Fesih Çelik/Antalya |
benzetmesi yapılır bilirmisiniz?
--Çünkü kumru eş... değiştirmez
-- Kumru kolay memnun olur,
-- Kumru kendini içinde bulunduğu duruma uyarlar,
...-- Kumru hiçbir zaman başkasının yuvasına girmez...(Alıntıdır)
Bu yazı çok hoşuma gitmişti okuduktan sonra daha bir sever oldum kumruları..Bu şiirin altına yakışacağını düşündüm.
Tebriklerim çokça...