Kilitli taş zannettiğimiz
İçimize çöker kâbus gibi bir karanlık
Titrer dudaklarımızda mendil silintisi Hep yazdığımız şiir,öyküler sevgili Yangın sonu dumanı tüten ayrılık. Bazen camın arkasında buğulanır nefesi yârin Ellerimiz uzanır çırpındıkça yüreğimiz Uslu bir çocuğu yabana bırakır Ayrılık Tiren götürür katar katar Martılar deniz yorgunu asi kuş Meryem’den gelen bir olgumu bu Bilmem canım Yüreğim hangi tezgâhta Hangi istasyonun böğründe simit satar Alan var mı? Kuru bir ayaz yer çok zaman Şimşeğe dayandığı kadar dayanamaz heyelan Sürünür her uçurumun altında Keder bağışıklık yaratmış Ah gülüm gençliğimdeki heyecan Şimdi argümanını satar zaman Kilitli taş zannettiğimiz Çöküntüler ayırır bir bir Kim önde kim arkada demez İçimizde bir ağıt gibi ayrılık Hasrete doymaz kabrimiz |
Benden 5 puan...
Yıldızlarla beraber...
Saygılarımla...