AY YÜZLÜ ADAM
Sıyrılsa yorgun karanlıgından
bu ay yüzlü adam tepeden tırnaga, yüregini kavrasa kara sevdanın vantuzları, bir daha hiç bırakmasa, mevsimler öpmeli kurumuş dudaklarından hiç incitmeden, yagmur yagdıgında gülmeler konmalı gözlerine kelebek kelebek, bahar dallarında açmalı çiçekler artık, bu gövdenin yaralı küskün dallarına konmalı kuşlar bin sevinçle, yuva kurmalılar neşeyle,mutlulukla geçsede mevsimler ard,arda göçmesin kuşlar uzak yerlere, degil mevsimlik kalmalı her mevsim şakımalı sevgiyle ötmeli kuşlar, kalmamalı artık yalnız bu yaralı gövde, ya sonsuz dalmalı uykusuna uyanmalı yada artık..... Metin GÜRSOY 13/6/1990 Dragos |