ben bana yargıç olurum bundan sonra
kalemimi kendim kırarım
bu ruh fazla iyi bu bedene

sağlam bir azı dişi gibi
kerpetenle koparılsın bu ruh bu bedenden

yakılmalı bu beden
hemde...
taksimin göbeğinde
iğrenç bir koku sarmalı tiksinilmeli
burunlarına mendil basmalı
sosyetik nazerenler

cesetime bakan herkes küfürler savurmalı
hemde ne küfür
kulaklarını tıkamalı anneler çocuklarının

cesedimden çıkan dumanlar kaplamalı gök yüzünü
ve simsiyah bir kar yağmalı o gece
istanbul’a...
gidişinin yasını tutmak için
siyaha bürünmeli ki
istanbul
işte o gün anlarlar kaldırımlardaki
ayak izlerinin beni nasıl
ezdiğini...
ve bir kar yağmalı istanbul’a
gayri meşru sevdaların piçleri bile
kar topu oynamalı simsiyah karlar üzerinde
bu gece...

öyle bir yakarış olmalı ki bu
nasır tutmuş bütün yürekler ağlamalı
erini kaybetmiş yeni gelin gibi
üzerinde gece karası bir elbise
salya sümük bir mendil dayamalı
gözlerine İstanbul bile...

ertankorkuç
onsekizaralıkikibinon