Ehl-i Beyt'i Sevmek
Ağladı toprak, kırmızıya çaldı.
Kerbela matemdi, Kerbela hüzün. Günahsız Ehl-i Beyt dikensiz güldü. Yok mu bir ehl-i din, güle su versin. Dedesi Muhammed, annesi Fatma... Ali’nin oğludur, eziyet etme. Çöllerde yananı ateşe atma. Yok mu bir ehl-i din, güle su versin. Kervanda küçücük bebekler vardı. Cümlesi Nebi soyundan gelirdi. Bir anda etrafı kılıçlar sardı. Yok mu bir ehl-i din güle su versin. Silahın gölgesi insaftan uzak… Sebepsiz kan dökmek mümine yasak. Siyaset kurmuştu masuma tuzak. Yok mu bir ehl-i din, güle su versin. Kur’an insanlığa tevhid öğretti. Kabil’den öğrenmiş Yezid nefreti. İslam birliğini yıktı mahvetti. Yok mu bir ehl-i din, güle su versin. |
Suya mahrum bir çöldü, tüm İslam’ı böldü
Ölen kim, öldüren kim; ölen ne için öldü
Öldüren kâfirlerin, yeddi ceddine lanet
Bunun tek cevabı var, bizleri Yezit böldü.