Yüzünde badem gölgesiMavi boncuklarımı takmadım hiç Ne zaman gerek oldu ki?... Avcumda kozalar da saklamadım Sizin gördüğünüz kadardı kelebeklerim... Zaman bile ayırmadım soru işaretlerimi düşünmeye Hepsi yanıtsız birer bendim Sevginiz buysa Aslında hiç kimseyi de sevmedim... Ne kadar büyük yalnızlık Her yol geçiyor Ve tınısız… Her vagonu bir yolcu Kapısız… “Yüzünde badem gölgesi” -Islaklığı neden gözkapaklarının, Ya da kirpiklerinin koyu sessizliği?... Bir çocuk mu uyuttun koynunda Dudakların sarmaşık ninnisi?… -Bak! Rüzgâr bu! Yapraklar onla uçar Kanıp dokunuşuna, Kalabalık yansımalarla Ufalanışlarına... ezgi ç. 16.12.2010 |
enkazsiz bir yıkıntı gözlerimde
sakın elini değdirme
yüreğim avuçlarında
tebriklerimle...