SANKİ CELLAT OLDU ZAMANAşk bir yol alır içimde Ruhumu ezip giderken sen Ölüm karşımda son kelimen Beynimi zorlar kalbim Duymak istemem Gece aya sığınır yatarım öylece Soğuk bir rüzgar esiyor şimdi içimde Boşluk da kalan kimsesiz tenimde Saçlarımdan tırnaklarıma vurgundum sana Beni öksüz bırakmadan önce Zaman mı benim katilim ben mi zamanın Ayaklarım yol almışken gideceğim yere Bırak da içimdeki çocuk nefes alsın bir kere Yenik düştü kirpiklerim Yağmurun düştüğü yere Bulutlara şiir yazdım Zifiri karanlık bu gecede Dökülen her satırda kalbinden vurdum seni Güneş yeter mi içimdeki buz dağını eritmeye Beklemekden yorgun ayaklarım Dolaşıyor ruhumda Sol yanımda sancının çilesi Bağdaş kurmuş oturuyor Sanki cellat olmuş zaman Kapımdan gitmiyor Gökyüzü solgun bakışlaryla İçimdeki çocuğa ağlıyor Kutuplarda taşıdığın ayazı Salıverdim sineme Özlemler kurumuş Tohumlar yeşermez düştüğü yerde Usandım beklemekten baharı Vurmuşken sinemi aşkın hazanı Rengar renk baharın kurumuş dalları Ayrılık koşar adım düşer önüme Kirpiklerimden düşer kır çicekleri Zamanı geldi aşkın hüzün bağları Mıhlanmış yerlere koşmaz oldu ayaklarım Asmış ruhum suratını gitmez bir yere Ben ne bir firavunum Sözüm geçsin kalbime Ne de Mevlana’nın dilindeyim Çağırayım seni sineme Aşkım ayaklanmış içimde yol alır bilinmeze Ruhumun üstüne basarak Gider karanlık bir yere HASAN DAĞ |
İçimdeki çocuğa ağlıyor
Kutuplarda taşıdığın ayazı
Salıverdim sineme
Özlemler kurumuş
Tohumlar yeşermez düştüğü yerde
...
Harika dizlerdi
Duygulandıran maziye götüren..
Tebriklerimle ..
Sevgiler ...