Sırtüstü karlara bırakıyorum bedenimi
Görüş sahamda yalnız gökyüzü
Hani şu asla birbirine benzemeyen kar tanelerinden ötürü görünmeyen
Arka fonda sessizliğin kahreden sesi
‘’….Bu ne çıldırtan denge
Yaprak döker bir yanım
Bir yanım bahar bahçe…’’

Görmek için kapatıyorum gözlerimi
Şimdi görmenin yolu bu
Altımda kar
Üstümde kar
Bedenimi alevden fena yakar
Acıdan beslenmek gerek
Ve lakin bendeniz bahtiyar

Zamanı da mekanı da unutmak istiyorum
Derin bir uykuda
Uyanınca her şey pirüpak olsun
Kar pesimistliğime çare, cilalıyor gözlerimi
Yuvalarından çıkarmak onları
Sonra temizleyip takmak tekrar yerine
Sanırım en iyisi bu

Nasıl da özlemişim sükuneti, huzuru
Ne jandarma
Ne polis,
Ne hökümet
Ne de maliyeci korkusu
Hepsi , ama hepsi bu

‘’Bir yanım mavi yosun dalgalanır sularda’’
Öte yanım
solo vaziyette
raks eden
kar
Şairliğim nüksetti yine , şair müsvetteliğim, affola.

İbrahim Erol
gazete54.com
14 Aralık 2010