HÜKÜMSÜZ
Eskimez mezarlar yüreğinin yağmalanan kentinde.
Acı eskimez, Taptaze ışıldar gözlerinde. En diplerinde hapsolmuş kırgınlıklar ılıman yağmurlar altında, Sevinçlere veda ediyorsun. Sarsılıyor zaman Hiçbir mekan tanımadan Bütün yüzlerin talan. Kırılıyor çelikten daha demir kelimeler, Kül taneleri yağıyor saçlarına Susuyorsun, Kayboluyor önce adın Ardındakiler ve önüne gelen her şey... Hükümsüz, Şu dar mekanda Dar ağacına bağladığın dünyan. Ayar çekilmemiş uykulara yakışıyor Ve yaklaşıyor Uzak düştüğün yalnızlık, Yakıyor,alevler içinde Aşk dediğin küfür sancısı. MURAT BOĞURCU |