GAMLANMA GÖNÜL
Güneş battı akşam oldu.
Şen gönlüme hüzün doldu. Gönlümdeki gülüm soldu. Gamlanma gönül gamlanma! Ötmez oldu güzel kuşlar. Gözümden akıyor yaşlar. Olmaz olsun böyle kışlar. Gamlanma gönül gamlanma! Dağlar taşlar kan ağladı. Dostlar karalar bağladı. Acı sinemi dağladı. Gamlanma gönül gamlanma! Evimizin tek gülüydü. Yuvamızın bülbülüydü. Bahçemizin sümbülüydü. Gamlanma gönül gamlanma! Müfit AKSAKAL (Türkiye’m,Mir Yay. İstanbul 2007) |