ARMONİ
Herşey bir döngünün parçası…
Doğuyoruz,büyüyoruz,ağlıyoruz Kızıyor,seviyor,çalışıyor,doğuruyor Ölüyoruz… Saniyelerin peşisıra sürüklenen, Nasıl geldiğini bilmediği gibi Nasıl gideceğinden de bir haber Vasat bir saltanatın nefes mahkumlarıyız… Tövbe tutmayan yamalı hayatlarımızla Mutlu portrelerin onur konuğuyuz İnsan içinde… Arnavut kaldırımlarını adımlarken Çantasında masumiyeti maskeli simalar taşıyan Kadınlar yaşarlardı… Ağır kokularını görebiliyordum Dalga dalga yayılırdı Uyuduğum odalara… Bu yüzden sarıyı sevmezdim ben… Özü sözü bir değildi nitekim.. Ve ellerim soğuktu Sana rağmen… Sonra bir bebek gülümserdi dünyaya… ‘’merhaba’’… Herşeye rağmen ‘yaşanası’ derdim O günde… Ve yine Uyur uyanır Güler ağlar Sayar söver Devam ederdim… Durak yok… Tik tak ,tik tak… Söz geçiremediğin kemikleştiyse beyninde Razı olmak kararınmış gibi Burnu büyük bir tavra bürünürsün… Canın yanar,ağlar durursun… Sonra susar Ve kaldığın yerden devam edersin… Yaşa,tüket bitsin… Devam… Hayat beklemez! Tik tak,tik tak... Ben söyledikçe Yüreğin dinler… Olmayacak duaların ihtimallerinde didişen yüzdeler… Kalem kalem yazılan borçları Yakarışlarla ödemeye çabalarım… Zaman nehri akar… Anıları yatağında biriktirir… Ve ben sürüklenirim…. Tik tak,tik tak… Nazlı Başaran. |