Yalnızlığa Ağıt
Bir yudum suya hasret kuruyan dudaklarım
Aşkının şarabıyla canlansın bütün varım Sensiz yıkık virane can evim kan ağlarken Hayat veren sözlerin kulağımda çınlarken Hasretim yetim kaldım gözlerim kan kusarken Tabip olup merhem ol yaralarım sızlarken Gönlüm ellere düşmüş biçare naçar olmuş Yağ üstüme sağanak aşkım çöllere dönmüş Sızlıyor yüreğim de yokluğunun yarası Geliversen bir anda olmasaydım hastası Bir nur olup parlasın gözlerinin karası Dolsun içime boran, essin kar fırtınası Ruhumun feryatları, sarsıyor tüm cihanı Son bulsun bu hicranım, gel gönlümün mihmanı Melek… |
Son bulsun bu hicranım, gel gönlümün mihmanı
En çok finali beğendim.Güzel dizelerdi kafiyelerde sıkıntı var ama bu sadece şiirin akışını yavaşlatmış.Anlam olarak işleniş olarak çok güzeldi.Kutluyorum.