ŞİİRİN HİKÂYESİ:
Edebiyat Defteri’nde okuduğum bir şiir beni duygulandırdı ve bu mısralar çıktı ortaya.
Esinlendiğim şiirin sahibine mesaj olarak şiirimi gönderip kendi şiiriyle beraber yayınlamak için izin istedim ama maalesef bugüne kadar herhangi bir cevap alamadım. Ben de esinlendiğim şiirin adını ve metnini buraya koymadan kendi yazdıklarımı yayınlamayı düşündüm. Tabii ki ilk halin üzerinde biraz değişiklik de icap etti.
Okuyucuların, bunun, bir şiirin verdiği ilham ile yazıldığını bilmelerinde yarar var diye düşünüyorum.
Saygılarımla…

Cigarayı bıraktım bundan dokuz yıl önce,
“Bir tek tellesem” dedim, bu haberi görünce.

Her baba içer mi ki .. ya Samsun, ya Maltepe ?
Ciğere çeker mi ki.. sıhhatin tepe tepe..?

Şair dostum seninki bambaşka bir mazeret
Mazeret denmez buna, bu hepten bir eziyet!

Bir oğul şehit olmuş.. sebebi de ihanet.
Bölücü hainlere arka çıkar muhannet!.

Baba buna ne desin, ne yapsın garip ana?
“Vatan sağolsun!”, amma… yürek evlâttan yana !

Dağlıyor yürekleri ana-baba feryâdı,
Abi kalbi dayanmaz…, olunca kardeş yâdı.

Çekti gitti kapıyı.. yurt oldu ona gurbet.
Babadan yarım kalan Maltepe sanki şerbet.

Tek gömlekle fırladı fırtına ortasına.
Zifir tütün döndürmez kaybolan rotasına.

Babasının sakosu imdada gelmiş sanki..
Arabacı ne bilsin… nasıl bilsin insan ki ?

Kardeşin şehâdeti yakmış ciğer bağını;
Terk eylemiş yurdunu, ovasını, dağını.

Özlemiş de yurdunu dönmüş gelmişken geri,
Kendini tanımayan kuldan almış haberi.

Babası teslim etmiş ruhunu Yaratan’a,
Sonra dayanamamış ardından gitmiş ana.

Ne yapsın buna gönül, nasıl dayansın yürek?
Kan ağlasa gözleri.. yaşı tükense gerek.

Ah! edip de yanıyor, gönül hâr, kafesinde
Her âh’ında can çıkar… san ki sûr nefesinde.

Gayri yaşar mı bilmez… ana, ata, kardaş yok
Böyle ıssız hayata gönlü, gözü, karnı tok.

Nasıl geçse fark etmez bundan sonra günleri .
Andıkça yürek yakar geri gelmez dünleri.

Hesap sormak istese.. kimden soracak sanki ?
Hainle gafil hemhal, terör başıyla kanki.

Havale etti yalnız Hâkim-i Mutlak Rabb’e,
Çökecek üstlerine nasıl olsa gök kubbe.

Çekti bir nefes daha ıslak cigarasından;
Mutlak emîn olarak Rabb’ının sigasından.

Şehadet şerbetini içmiş idi kardeşi
Resûl Muhammed oldu, kardeşinin kardeşi.

Anasıyla atası gördüler makâmını,
Kur’ân bildirdi çünkü makâmın ahkâmını.

Bir tebessüm belirdi, gamzeli yanağında.
Hayal etti cenneti; son dua dudağında.

“Anam, babam fedâdır bu vatan toprağına
Mevlâm, beni de alsan şehitler otağına!”

(muhacir bozkurt)
Mustafa KÜTÜKCÜ
29.11.2010 Bayraklı / İZMİR