Ben Geceye Emanet
Uykusuzum bu akşam, gece yokluğuna yoldaş
Sırdaş yüreğime akıttığım gözyaşlarım Yalnızlığımın en derin yeri, aşkımızın kuytu köşeleri Sensiz dolaştığım hayalimde. Bensiz, yıkılmış Ben geceye emanet… Kallavi bir ah çekiyorum Topuklarıma kadar inen yürek sızısı Kör bıçakla kesiliyor lime lime naçiz tenim Çığlık çığlığa haykırışlarım Kimse duymuyor. Sessiz sinema. Kör dövüşü biçareyim. Hasretin bastırıyor gecenin karanlığını Boğuluyor gece aşkın mavi karanlığında Gidişinle kuruldu idam sehpam Asacaklar bu gecenin şafağında Son dileğim sorulmadan, mahkemem kurulmadan Dön ne olursun, cellâdım olmadan… |
Boğuluyor gece aşkın mavi karanlığında
Gidişinle kuruldu idam sehpam
Asacaklar bu gecenin şafağında
Son dileğim sorulmadan, mahkemem kurulmadan
Dön ne olursun, cellâdım olmadan
Güzel anlamlıydı duyguların nakış gibi işlendiği şiriniz kutlarım..
Aslında geceler de sessizlik huzur var.
Güneş batarken ben bayram sabahı olmuş gibi hissediyorum .
Huzur var semaysa yıldızlarla süslü insanın kendisini en çok anladığı tefekküre daldığı zaman geceler..
Selam ve dua ile..