Kırmızı gül demet demet
Sevda değil bir alamet
Balam nenni yavrum nenni
Gitti gelmez o muhannet
Şol revanda balam kaldı
Yavrum kaldı balam nenni
Kırmızı gül her dem olmaz
Yaralara merhem olmaz
Balam nenni yavrum nenni
Ol tabipten merhem gelmez
Şol revanda balam kaldı
Yavrum kaldı balam nenni


Türkünün Hikayesi Konusunda İse Çeşitli Rivayetler Vardır...

Ali diye bir oğlan varmış zamanında.Savaş patlak vermeden evvel gönül vermiş bir güzele, evlenmiş ve evliliğinin daha kırkı çıkmadan askere çağrılıvermiş.Ali sevdiğini anası ile bir başına bırakıvermiş ve askere gitmiş.Ali askere gitmesinden epey bir süre geçmesinden sonra savaşın bittiği haberi gelmiş köye Ali’nin anası ile sevdiği mutluluk sarhoşu olmuşlar.Ali’nin içinde bulunduğu grubun şehre dönüş tarihi belli olmuş bunun üzerine anası ve karısı başlamışlar hazırlığa.Ve o gün geldiğinde anası demiş ki

’Kızım ben gidip tren istasyonunda bekleyeyim oğlumu sende hazırlıkları tamamla evde’ deyip tren istasyonun yolunu sabahın köründe tutmuş.Anası başlamış beklemeye.Bir tren gelir biri gider ve oğlan gelmezmiş.Anası hava kararıncaya kadar beklemiş ve oğlan gelmemiş.Umudunu kesen ana evin yolunu tutmuş.

Eve geldiğinde gelinin odasında sesler geldiğini duyup kapıya yanaştığında içerde bir erkek olduğunu anlar.Bizim Anadolu’nun anası namusunu kirli bırakır mı içerden tüfeği kaptığı gibi odaya dalıverir ve yorgana doğru boşaltır mermileri.Ortalık kan gölüne dönmüştür.O arada yorgan sıyrılıverir yatağın üstünden.Birde ne görsün iki yıldır askerde olan oğulcuğu ile ona gözü gibi bakan gelini yatağın içersindedir.Meğersem anası istasyonda beklerken görememiştir oğlunu, oğlanda koştura koştura eve gitmiş ve sevdiceğini yalnız bulunca dayanamamıştır.Bundan sonra ana az olan aklını da yitirip yollara düşer ağzında bir türkü;

Kırmızı Gül Demet Demet...

Başka Bir Hikayeye Görede,

Annesinin tek oğlu Mehmet, Erzurum yöresinde yetiştirdikleri ürünleri, bugünkü Ermenistan’ın başkenti, o dönemler önemli ticaret merkezi olan Revan’a (Erivan) kervan ile götürüp satmaktadır. Karayağız, güçlü kuvvetli Mehmet, annesine her akşam bahçelerinden derlediği gül demetini getirir. ’Sevgi ve saygı’ ifadesi olan gül demetini anne duvara asıp kurutur, onlara baktıkça oğlunu görür gibi olur. Ancak vebaya yakalanan Mehmet, Revan’da ölür ve bir çalı dibine gömülür. Bir Mehmet değildir ölen, kervanın çoğu da bu amansız hastalıktan kurtulamaz. Ağır ağır Erzurum’a giren kervanı, analar, babalar, yavuklular meraklı gözlerle beklemektedir. Mehmet’in anası durumu öğrenince, deli olup dağlara düşer. Elinde bir demet kırmızı gül, dilinde ’Kırmızı gül demet demet. Sevda değil bir alamet. Şol Revan’da balam kaldı. Yavrum kaldı.. diyerek ağıtlar yakıp dağlarda gezer durur.’

www.unutulan.com/haber_oku.asp? haber=19

Her bahar, her yaz, her kış
Ya da her güz...
Açan çiçekte,
Esen yelde,
Kuruyan yaprakta,
Taşan selde,
Dağlardan aşağı inen çığda...
Şu çiçekteki çiyde
Bil ki yar hep biz olacağız...
Hep ’sevilenim nerde’ diye haykıracak tabiat...
Ve bunca sevip de kolları boş kalan onca aşık gibi
Savrulup gideceğiz yüzyılların arasına...
Akan gözyaşlarımız yağmurlarla karışıp
Geri dönecek selle...
Duaya kalkan ellerimiz eş olunca toprağa,
Açan her al gülde
Sevda sözleri terennüm edilecek aşk gönüllerde...
Canözüm...
Yokluğun yokluğuma karıştı...
Nefesin nefesimle rüzgar olup esti..
Bak, kavuruyor güneş gönülleri,
Bizden alıp gücünü...
Aşka aç gönüller,
Bilseler ki tüm sıkıntılar buhar olup gider sevdalarıyla...
O zaman yana yana ararlardı
Gönüllerine eş olacak gönülleri...

Heyhat!
Ne izin var şimdi ne izim
Şu yaşlı dünyada...
Hani terennümlerimiz,
Hani özlem şiirlerimiz,
Nerde bükülen dizlerimiz...
Şimdi ruhlarımız,
El ele tutuşup bakarken insanlığa
’Haydi ’der...
’Haydi kırmızı güller verin sevdiklerinize...’

26.07.2007
SERAP HOCA

Nerdesin? Seherin esen yelinde mi, hasretle akan gözün selinde mi, yoksa bülbülün zar ettiği, buram buram sevda kokan gülünde mi? Her nerede isen izin izim ,sözün sözüm , Mevlaya dua diye dönen yüzün yüzümdür.