...son rüzgar (dı)
“Bugün hiçbir şey eskisi gibi değildi !..”
...bugün rüzgar esiyordu... çıktım dışarı / sadece yürüdüm önüme bakmadan uzaklara kilitlenerek... ...rüzgar ruhumu mu okşuyordu yoksa bilmeden bedenimi kırbaçlıyor muydu ? ama bendeki seni almaya gayretliydi ! bir fısıldamayla da kırbaçladığının farkındaydım.. o günkü gibi değildim ama öyle giyindim evet ! son görüştüğümüz zamanda ki gibi.. omzum da ağladığın o kıyafetler vardı , gözlerim yağmur sularıyla doluydu ... anlamadın be esmerim...hiç anlamadın !.. ...sen gittikten sonra içimden seni atabilmeye yardımcı olan gözlerim son kez baktı : yanaklarımdan süzülen senli gözyaşlarımdı ... ...ve ruhumu kırbaçlayan o rüzgar ise, sensizliğimi kucaklayarak / gözyaşları mı sildi... artık hiçbir şey sen değildi / olamazdı ! son parçanı da rüzgarla savurdum... sonrasının ne önemi var ki hoşça kal Ruhum !.. anlamadın bu esen son rüzgardı...ikimiz için gelmişti anlamadın !.. “ yarın da hiçbir şey eskisi gibi olmayacak !..” Yusuf yıldırım... |