NöbetKasırga dövüyordu ortalığı Yağmurdan ıslanan bir adam ve bir kadın Ortalıklara dökülmüştü ağlaşanlar Bağırmaktan sesleri kısılmış kızancıklar Bir dilenci geliyordu uzaktan, topallayarak.. Bir sadaka! Bir sadaka! Gözlerinin feri sönmüş Elleri morarmış, dileniyordu sadece… Bu gece lodos Bu gece isyan vardı Nöbet sırası bende ya! Gözleri dört açmak gerek isyan eden hainlere! Gece çökmüş Canlar üstüne Ne yağmuru dinler Ne üşüyen ruhları Sadece özlem biler Sensizlik biler İner, usul usul Tüm bedenim tarumar Nefesimdesin o zaman Yağmur olur, Dokunur ya yüzüme Hiç silmem o yüzden Sen diye… Acıtır canımı o zaman sensizlik Hızlı atarım adımlarımı Bakarım etrafa Bir of! çeker Zaman geçsin isterim Sessizlik gömülür bazen O zaman ne dilenci kalır meydanda Ne ağlayan çocuklar.. Nöbet biter Giderim Kapar gözlerini gece Başka bir gece gelene kadar… Haydi, özgürsün artık! ""BİTMEZ SANIRDIM GECELERİ KASIRGA DÖVER, SOĞUK BİTERDİ MEYDANDA İLİKLERİME KADAR DONAR AMA ÜŞÜMEZDİM GÖREV AŞKIYLA YANARDI BEDENİM ALLAH YARDIM EDERDİ.."" 2010–11–27 Bursa |
tasvirleriyle,konusuyla iyi işlenmiş bir şiir.hayata dair izleride görmek mümkün dizelerinizde.
beğeniyle okudum..
tebrik ediyorum.