Bu biçim dünyada
Yok olmak var
bu biçim dünyada. Kimsenin kızı olmazdım belki. Özlem duymazdım hiç işte o çocuk gülüşleri. Ya hu ben mi seçtim sanki Seçme şansım varmış gibi Olmasaydım bu biçim dünyada Doğmamış olsaydım Böyle biçim insanlar arasında Saygısız cahil bukalemun Kendini işte ne sanan Birde kalkmış çocuk yapan.. Ne sevgi bilir ne saygı Bilse sahi, gösterirmiydi? Saygıyla bakarmıydı evdeki çocuklarına? Öğreneydi kadın, sevdiği adama bakmayı Anlarmıydı, o zaman kocası Sevginin güven verici olduğunu.. Yok olmak varoluşu yaşamamak vardı Dünyaya getirene hesap sorar gibi Gücün yok, gidemezsin ki Seçme şansın varmış gibi Ailen kim, Senin mi? Sahi kimsin? Kimlerdensin? Kim seni sevdi, kim seni istemedi? Kim kocaman sarıldı 🤔 Kim ötekileştirdi? Yok olmak vardı da hani👻 Vardır, diyorum bazen Vardır, elbet bununda bir sebebi.. Dünyaya gelme bedeli Bu yalnızlar treni.. Geçmişin ayak izleri Hep bitmeyen yükler gibi. ________(Bir yıldız kaydı, hayatın gözyaşlarına doğru. Çocuk hayal etti onu saygıyla dinleyen sonra şakalaşıp güldüğü bir okyanusu. Gökyüzündeki kuşların ritimsel müziklerini hissetti tüm kalbiyle. Ne güzel sarılıyordu tüm benliğiyle evren. Varolmanın duygusu sarmıştı özündeki canın. Şöyle bir nefes aldı iyiki dedi...iyiki.) _______ ~H.Htpglu 2021/ocak/26 Bursa |