pıhtılaşmış pişmanlıklar titreşir sağrılarda
dünün yelesini sıvazlar ayaz
baharı bekler
yılkıya bırakılmış can damlası
son gecenin parçasını koparır göğümden
şaha kalkmış toynak
tüter sensizliğe sandal ağacı
tüter rahvanın dizgini
azalmak alışmak olur
düşbazın aldırmaz düşlerinde
gemlenir çağırtkan ses kısıklığı
dünlerin peslerinde
çözülür yasakların agrafı
serçe parmaklar üşür leylek göçlerinde
fikrime uzak olur
çiçek bozuğu düşlerim
adım ağıttır
aynı Tanrının yarattığı sende
adın acım olur
yıllanmış kırmızılı arabesk desende

solgun bir yüz çizer
ikindi sonlarım
altın varaklı çerçevelerde
kör açılar
bastonsuz gezer silüetlerde
labirent yansımalarına sürtünür utanç
karanlığa sevişir kaçamak öpüşler
dişlenir dudağın nemi
sessizlik sesimde terler
daha çok ben olur
devrik cümlelerimin sonrası
bıkar bahar beklemekten
yılkıya bırakılmış can damlası

(candan vazgeçilir mi canım)


Demir Mutlugil