MADEMKİ
Bir zamanlar yükseklerde uçardın
Kimler kırdı kanadını kolunu? Bu kervanda bir tek yiğit sen vardın Söyle hangi şaki, kesti yolunu?.. Felek vurdu kalkamadın ayağa Tükendin ah, çıkamadın şu dağa Gayrı seni vermesinler toprağa Bırak yakıp savursunlar külünü… O’nu her gün rüyalarda görürdün Bir karşılık beklemeden verirdin Yolunda giderken dimdik yürürdün Söyle bana kim çökertti dalını Hoc’oğlu, mademki ağlayacaktın Yas tutup karalar bağlayacaktın Bağrını “yâr” diye dağlayacaktın Neden yâd ellere saldın gülünü?.. Ahmet KÖKEN |
Zevkle okudum. Kutlarım sizi