Yalınayak adımlar uyarırken sabahı
Okul yolunda
Kitap yoktu, defter yoktu.
Bir çiçekli entari bir çizgili gömlek,
Ve cılız adımların taşıdığı bedenlerde
Umut vardı, ben vardım,
Siz yoktunuz.

Size masal kadar uzak köylerde,
Ali’nin bakışı, Ayşe’nin merakı,
Elif’in feryadı vardı bilgiye susamış,
Siz yoktunuz.

Karatahtaya tebeşirle çizdiğimiz dünyada
Küçülürken karanlık, küçülürken yalnızlık,
Umutlar büyüyüp çoğalırken aydınlık,
Ben vardım
Siz yoktunuz.

Yalnızlık sembolü köylerde
Yeşerirken düşüncelerim,
Her çiçekte, her ağaçta, her tarlada,
Büyürken zamanla birlikte umutlarım,
Kelimelerim çiçek değil
Dostluk, kardeşlik, burcu burcu vatan kokarken
Ben vardım
Siz yoktunuz.

Ve neden sonra bir kır çiçeği gibi
Koptuğumuz zaman köylerden;
Ya da bir namazlık saltanata çıkınca,
Nutuklar söylenirken arkamızdan
Ölçüsüzlük sermayesinden,
Vaatler serpilirken etrafa;

BEN YOKTUM
SİZ ÇOKTUNUZ.

İdris ÖZLER