Kar yağarken biçâre gönlüme

Mavi düşlere yelken açmaktayım

Gece düşüyor kara gözlerime

Hasret bir nefes ile harlanıyorken

Acı bir inlemeyle gönlüm köz

Belki de mest... Bir mısra söz



Yansın İçim, şu demlerde

Karanlığa bir ışık yakmaksa bu yanış

Varsın biraz daha yansın

Mahzun olsam da hazanın son demlerinde

Bitsin ömrüm bu nâr içinde




Kırmızı karanfiller koyuyorum yastıklarıma

Yazdıklarıma kırmızı bir çizgi

Temiz bir sayfa açıyorum kalbime

Hayat ne garip

Geceler bir siyah bir beyaz

Yaşlandığımın farkındayım şimdi

Yitirilen yıllar ve beklenen bir Sen

Bir de mevsimlerin seyrini unutan ben

Gözler sönük

Dudaklar kuru

Zaman

Aramızdaki en büyük düşman

Vakit gitme vakti...


İlhan KAPLAN
(Bu şiir Sandıkiçi Edebiyat Dergisi’nin Nisan-Mayıs sayısında yayımlanmıştır.)