Yollar...


Bir kış gecesi çıktım bu yola beynimde fırtınalar varken.

Cism-i candan geçip kurbetine erişsem.

Bahçende biten bir ot olmayı gönlüm dilerken

Ve yağmur...

Yağmur kadar serin, nazenin ve nazlı derin

Bir ahenk içinde raks eden bir katre bârân

Bir bir cama çarpan su ledünnî katre

Ya gurbet...

En sevdiklerinden ayrı kalan şu dil-i hicran.

Bu gönlüm neyler sensiz dünyada, ukbâda
Gurbet ya, alacak ya seni benden


Bre gafil mesafeler biter mi sanırsın bu yolda


Zaman ah zaman...

Zaman aldı seni benden ey yâr uzaklarda

Günlerden gurbet

Saatse kalbimin kalbine vuslata beş var.


Ya İstanbul...


Rüyamdaki aşk şehri


Senin beldenden sonra bende orası en kutsî


Özlemlerimin uç noktasında parıldayan bir yıldız gibi


Şehr-i Kübra...


Sana dilediğim sözler


Terennüm ettiğim nağmeler

Hep İstanbul’u sürükler önüme

Havasını soluduğum her lahza


Kalbim daha bir aşkla çarpar yana yana

Yollar...

Gurbet ateşini körüklese de bende

Vuslata şayan bir bilmece bu gecede


İlhan KAPLAN

Bir gece İstanbul’a giderken yüreğimden taşan duygular... 04.01.2008