Duldasız
Kaç gece saydım hepsi birbirinin aynısı
Kaç defa sayıkladım tek başıma karanlıkların ortasına Vuruldu birer birer ümit ettiklerim Saymadım kaç ihanet yaşadım, kaç mermi deldi beynimin sol yanını... Sağırları oynadım, umutsuz ve hüzünlü Kahır mevsimleri biriktirdi ömrüm Dalgasında hayatın… Sahi kaç oldu! saymadım vurulmuşluğum sırtımdan Kasırgalar esti bir bir beynimin yarım kalan sağ yanında Görmeden yaşadım, yaşamadan sevdim Vurulmuş kalmışım orta yerinde duldasız hayatın… Daha kahır mevsimler büyüyecek bu dağınık ömrümün kalanında Gecelere ateş düşecek, kor olacak yarım küresi yaşamın, Sığmayacak hiçbir yere… Öyle sessiz, öyle garip duracak, tenha bir duruşta Serzenişlerim de yarım kalacak. Ömrümün hasadında biriktirdiğim kahırların orta yerinde, Günler eskiyecek, ay yarım bakacak yaşama Hep öyle duru, hep de masum bakacak ortasında gülüşlerimin kurşuna dizilen yarım asrında… Hep öyle sağır ve dilsiz bakacak kifayetlerin içinde ömrüne mana bulamadan… |