Burası Kerkük anne
Burası unutulmuş, gönül yarası vatan toprağı
Burda yıldızların vurulduğuna şahit olur insan
ve hilalin kanadığına.
Gülleri barut kokulu
Sevgide bir batman nefret
Aklım ve yüreğim almıyor bu kimsesizliği anne.
Ya ölüm, ya zulüm.
Gece en ölümcül saatlerini kurar yüreğime.

Burası Kerkük anne
Beni bende öldürüyorlar
Arkam yok, önüm ecel
Ecelim kahpece davranıyor ya,
İşte o zaman kahroluyorum anne!
Bir de... Bir de arkamsız ölmek var ya
Ah anne ne çok ecelim varmış meğer!

Ben sana yedinci evlat, Kerkük’e yedinci İsmail
İşte; Şehidim anne, kanlı gömleğim delil.

Burası Kerkük anne
Burası Musul, burası Erbil, Telafer
Burası Babagürgür anne...
Burası, bana emzirdiğin süt kadar helal,
Kur’an kadar kutsaldır Türkmen’e
Tanrı dağı gibi, Hira gibi..!

Üzülme anne
Gün gelir Oğuz Atanın demir pençeli çocuklarının
Ayak seslerine ses verir kuzey yanım
Bir yanım yıldız olur, ay olur diğer yanım.

Ak saçlı dedem nasırlı elleriyle
Okşarken alevden saçlarımı;
’Üzülme yavrum, yıldızların yeryüzüne
Yakındır inmeleri’ demişti.
Bakarken kuzey ufkuna, gözlerinden
İki damla ateş düşmüştü yüreğime anne..!
’Ah, yıldızım,
Şimal yıldızım,
ne zaman doğacaksın?’ demişti.

Burası Kerkük anne
Burası Türkmen yurdu
Biz Oğuz Atanın çocukları;
Yüreğimizdeki ateşi,
Avuçlarımızda taşıdığımız suyla
Söndürmeye iman etmişiz!
Bir İbrahim bin nemruta bedeldir anne, üzülme.

Ben sana yedinci evlat, Kerkük’e yedinci İsmail
İşte; Şehidim anne, kanlı gömleğim delil.