,Şiirin hikayesini görmek için tıklayın meçhul bir şehrin otobüs terminalinde rastladım onlara...çaresiz çırpınan bir anne ve canından can koparcasına çığlıkçığlığa ağlayan oğuldular...düşündüğüm onlara ne kadar yabancı da olsam içimin paramparça nasıl da dağıldığıydı...görünen ise birbirlerinden kopmak istemedikleri...anladım ki, kaderin yazdığı oğulsuz yaşlanacak ve annesiz büyüyecek iki bölünmezin birbirinden koparılma resmiydi gözlerimin önüne düşen....bildim ki o sabah acının yaşı sekizdi...
,
|
zerrem söylemişti. dediği kadar varmış. anasya cığım. hüznün kadın şairi olmuşsun şiirinde. bu öykünün gelişini yazmak lazım. kalemin daim olsun bir vuslat yazmanın hevesiyle. her şiirinde dönüşün bir başka hikayesi olsun. her söz bir duadır çünkü...
saygı ve hürmetlerimi kabul buyurun. :)