Küçük lacivert bir papağan olarak yeniden doğmak,
Çirkin sesimle söylenen her şeyi,
Dünya bana kalana kadar tekrar etmek isterdim...

Çocuklarla beslenen yaratıklar arasında uyanmak,
Bir 5 eylül sabahı onları,
-yetişkinlerin daha doyurucu olduğuna-
Tek yetişkin ben kalana kadar ikna etmek isterdim…

Sarı pabuçları olan bir palyaço avcısı olduğumu sanmak,
Kulakları mor orospuların kukla partisinde,
-çok hızlı pek te komik zıplayarak-
Ben de bana gülene kadar dans etmek isterdim...

Beyaz ihram içinde, ya çölde ya Çin’de, prens olmak,
Papağan tacımda, bir kaç palyaço yamacımda,
-her vuruşta esneyerek ve biraz da inleyerek-
Önüme yenik düşene kadar savaş etmek isterdim...

Kahkahalar havada, karanlık bir odada sevişirken ölmek,
Kasıklarımda kaskatı kalmış bir şehvete
-bedenim bensiz, sevgilim benden habersiz-
Ölüme keyif verene kadar devam etmek isterdim...

Yeniden,
Küçük lacivert bir papağan olarak doğacağımı bilmek,
Eskiden,
Karanlık bir odada ölürken nasıl seviştiğimi hatırlamak
kadar güzel olsun isterdim.

- Eem Talu / 2005