SAVUR SEVDAMIN KÜLLERİNİ
Tutsak kalmıs mum ışığında sevdam.
Zaman geçtikce aydınlatıyor kinimi Aydınlıklar içinde nefretim doğuyor sanki Farkedemiyor aydınlattıkça tükendiğini Ben bir mum ışığıyım aydınlığımda sevdan. Korkuyormusun? nefretim içimde, kindar Sokak köşelerinde rüzagarım olup eserken Korkmuyorum esmenden beni tüketmenden Tutuk kalan sevdanın kör kuyusunu yaşarım Hücrelerimden eriyip gider yavaş yavaş düşerim Sensizliği kin besledim büyüttüm şevkatimle Armağanım olsun sana mum ışığında sevdam Uçurumların kenarındaki dört yapraklı yonca Yapraklarını saydım bir yanım rüzgarında Es artık hücrelerime donup kalsın bedenim At çağlayan dalgalarına sönsün yanan ateşim ........Bir rivayette anlatır iki bedenin yanarak sevdasını birleştirdiğini .....Yak tek bedendeki sevdanın küllerini Ben bir mum ışığıyım aydınlığımda sevdim seni Gölgenin duvarlarıma konuk olduğu bir gecede Rüzgarına dönüp kucaklamayı göze aldığım zamanda Sensizliğimde sesimi duyamadığın bir anda sevdim seni Attığım adımlarımı anımsayamadığın zamanlarda Gizli buğulu bakışlarını sevdim,gölge olduğun gecemde Farkedemedin aydınlandıkça sevdamın yüceliğini Yak tek bedenimdeki sevdanı ........Savur uçurum kenarına, Saydığım dört yapraklı yoncama götür beni ......savur artık küllerimi...... |
Gizli buğulu bakışlarını sevdim,gölge olduğun gecemde
Farkedemedin aydınlandıkça sevdamın yüceliğini
Yak tek bedenimdeki sevdanı
Şiiriniz mükemmel ,Tebrik ederim,gerisini bekliyoruz