Çıkar artık dudaklarından hüzün kokusu sinmiş cümlelerini...
...
Ya yüreğine inandıramadın varlığımı... Yada ağır geldi adının yanına adım, Ya yüreğin yetmedi beni sevmeye, Yada bir yüreksize ev sahipliği yaptı bu yürek... ( Ruhuna talip olmaktı tek suçum. ) Şimdi, çırılçığlık ’sus’malar kaldı payımıza, Sus’tun ! öyle bir sus’tun ki, konuşmaların bile bana susuyordu artık... Ben sana Susu/yorken. Zaman/sızım oldun, Bir Cemre gibi düştün içime, Öyle bir düş/tün ki... Sahi !!! Gerçekmiydi yaşananlar,yoksa bir Düş/mü ? Çıkar artık dudaklarından hüzün kokusu sinmiş cümlelerini... Kendine b’ağla ! ( Gökhan Yalçın ) |
tebrikler...