Sevgi birliğe, bencillik yalnızlığa götürür. SCHİLLER
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İSTANBUL'DAN GİDERKEN
ebadem
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 5 yorum · 1443 okunma
Tahir Tacettin Okutan
İSTANBUL'DAN GİDERKEN
Buruk bir tebessümün
Hıçkıran yalnızlığında. Mavilerin, sürgün oldu gönlüme. Oysa ben,seni koymuştum hep, Yürek sazımın hicran nağmesine... Sevgilim...İstanbul’um... Yine efkarındasın ömrün, Yine kapandın, Bulut bulut hüznüme. Saçlarında kırağı, Gerdanında kan… Bu kaçıncı gözyaşı Boğazına akan... Dün gece, Yağmurunda ıslandım sokaklarının, Asfalt yollar saçlarıma dolandı. Kız kulesi mahpus keman sesine, Hep hicrana aşina, Hep yalnızlık çağladı... Dudağımda son cigarası hasretinin… Son gün doğumu, Son alaca,beyaz düşlere… Kancık bir pusuda bekler yalan, Kirpiğimde kül,gözyaşımla oynaşan. Bıraktım; Hazerfan kanat çırptı ölüme, Raksa durdu umudu, Uçmasına uçtu ama Kanadından vuruldu... Kaç gecedir, Uykusuzumdum koynunda Geceler emzirdi beni, Geceler, Suskun düşlere gebe… Biliyorum, İflah olmam ben bu gidişle... Sevgilim... İstanbul’um... İlkbaharım sen oluyordun, Ve ilk yazım sen… Kaç tekbir yükseldi kim bilir, Göğe yükselen minareden… Şimdi; Dev çınarlar devrilirken üstüne, Varoşun,yeşil gözlü kızı üryan, Ne olur ağlama Ben giderken ardımdan... Oysa bir uçurtmanın, Üstünde seyretmeliydim seni, Saçlarını taramalıydım Çamlıca’dan, Haliç mahzun bakmamalıydı, Ve yanmamalıydı Cihangir. Böyle ayrılmamalıydık be sevgili. Böyle sallanmamalıydı ellerin, Böyle çaresiz, böyle perişan… Olmamalıydık; Böyle kan revan! Adımlarım hasretine doğru, İşgal altında bedenim. Yüreğimde binlerce yağma, Sonra tebessüm, Sonra o dua… Kendimden değil gülüm Eyüp Sultan’dan kalma. Oysa aşkın ezgisini sen yazmıştın. Sen yazmıştın, Kundağına sararken koca tarihi. Şimdi; Titrek bakışlarla, Silmek de ne? gözlerini. Hayat seninle başladı, Âdem’in Havva’sı sendin. Musa’nın asası sen… Fatih’in tuğrası sen… Sendeydi tahtı Belkıs’ın. Bülbül güle sende yanmıştı, Mecnun’a Leyla sendin, Kerem Aslı’ya sende kanmıştı, Ferhat’a Şirin sendin. Şimdi bırak beni, Ağır ve ürkek adımlarımla gitmeliyim. Neylersin ki İstanbul, Ben bu aşkı yüceltemedim. Neden, neden diye, Sorgularda sorma, Dün gece düşümde gördüm. Külünde çırpınan bir Zümrüd-ü Anka... Yamacına daha düşmeden şivan, Berfiniler uyanmamalı, Yar diye dikilmemeli karşına, Öyle süzmemeli gözlerini, Öyle bakmamalı sana. Şişli’de de açmalıydı kardelen. Yağmurunda yıkanmalıydı, Toprağına her gelen. Sularına uğramalıydı Nuh’un gemisi Böyle gitmemeliydi, Ve böyle bitmemeliydi. Büyüyen bir çınarın, Son aşk varisi... Bıraktım! Kisra yandı derdine, Bıraktım; Yıkıldı kahroldu işte. Tacmahal’in, gözleri, Dikildi nişanına, Mermer sütunları ağlar, Ayasofya aşkına... Piramitler kıskanır, Binlerce envarını. Herkeslerden sakladım Yosun tutmuş esrarını. Karacaahmet haykırır, Azrail’dir yoldaşı, Beyoğlu’ndan şimdi geldi, Kabristanın çağrısı... Taksim’e düştü alevi canın. Bin rad ile çınladı sesin Kimseler bilmese de, Bir ben sende, Birde sen bende yitiksin... Zemherine tutunmaz acılarım. Duydun mu? Sol yanı, Şakağına kurşun sıktı şu kadının... Pierre Loti’de hüzün gözlü bir adam. Gözlerinde hain gecenin çapağı, Sahi sen; Adı İstanbul olan sen! Kimden almıştın bu sancağı? Fatih’in nuru düşer baş ucuma, Ulubatlı Hasan ağlar Menekşeler sırça sarayında solar, Sütçüler küsmüş ahşap konaklara, Ahşap konak sana kırgın, Cayır cayır yanar. İşte böyle sevgilim, Şimdi bırakıp altın sarısı toprağını, Gidiyorum... Gidiyorum dilimde hasret türküleri, Ellerimde vuslatın düğümleri, Kör kurşunlar zulamda, Gelemezsem eğer, Sıkıp kurtulacağım şakağıma... Nazlı yar; İstanbul... Solmuş öfkende varken kar. Selam söyle deniz kızına, Boncuk gözlerini silsin. Selam söyle kaldırımlara Gölgeme hiç küsmesin. Oysa isterdim ki En hoyrat gülüşlerin, Narına yansın gönlüm. Yaş kemale ermeden, Koynunda bitsin ömrüm. “Yaşamak direnmektir” derdi biri, Biri bekler elleri koynunda, Biri ekmek derdine yanar, Mahcup eğerek gözlerini… Ben aşkına yazmadım, Hece yüklü methiye… Bu bir aşığın ayrılık mektubu işte… Daha fazla isteme! Kalem küstü kağıda. Kusura bakma gülüm, Dönüp bakmam ardıma... Haydi, son kez gir koluma, Gözyaşım umudun olsun. Son kez; Doğrul hasta yatağından Menekşeler kurtulsun. Yedi baldıran zehrine inat. Yedi gül toplasın tenin. Rüzgârına bıraktım saçlarımı, Poyrazların tarasın, Feryat figan sol yanında, Bırak engin ağlasın... Engin Badem |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İSTANBUL'DAN GİDERKEN şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Mutedildalgalı
18 Şubat 2008 Pazartesi 16:08:22
Bu şiiri sesli dinlemek lazım eminim. Akşam ilk işim bunu yapmak olacak. Eminim ne kasırgalar oluşturacak bende. Sadece okumakla yetinirken, İstanbul sokaklarında yoğrulup, şiir olmuş kelamlara selam olsun. Şairin acemisi, ustalar kıskansın sizi. Sevgimle...
Cevap Yaz
zuhal öztürkmen
26 Temmuz 2007 Perşembe 17:59:44
ŞİR İÇİNDE ŞİİR OKUDUM.DUYGU GEÇİŞLERİ ÇOK HIZLI OLMUŞ.
KALEM ÇOK GÜZEL TEBRİKLER...
SEVGİYLE KALIN...
KALEM ÇOK GÜZEL TEBRİKLER...
SEVGİYLE KALIN...
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 26.7.2007 17:20:18
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1443
Yorum
: 5 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.