Bir Kadın
Kadın yarımdı...
Tek umudu yarındı Ama dünleriyle yarınlara yaralıydı... Esti rüzgarlar,döküldü yaprakları Ama yıkılmadı Çünkü o bir kadındı... Saçları sarı,hayalleri karaydı Gözleri deniz mavisi,bakışları amaydı Gözünden bir yaş süzüldü, Sanki dünya karardı Ama o yılmadı,hala oradaydı... Tebessüm ediyordu çünkü o bir anaydı Gülen yüzün altında bir gölge; Derin bir yaraydı Ama o gülüşünü bozmadı Biliyordu ki yavrusuna, Gülüşüyle örnek olmalıydı... O bir anaydı Çaresiz,güçsüz ve yalındı Belki acının bileği oldukça kalındı Ama o yılmadı Çünkü o yavrularına bir de babaydı... Biliyordu ki ona isyan yakışmazdı Bıkmadı,usanmadı... Çünkü biliyordu sebep; Alına yazılan yazıydı... O bir kadındı, Yıkılmadı... Selim Akgün |