İki el silah sesi böler kenti
Kent ince bir sızıyla sızlanır
Tüm ruhlar kana bulanır
Ağlar bir ana isyanını içine gömerek


Gelinlik kızlar yırtar ak gerdanlıklarını
Tüm isyanlarını yüzleriyle geceye yazarlar
Satılır bir şafağın perdesinde ölüme ihanet
Söz bırakır yerini feleğin eline
Kader denilen ince yazgı auşunu açar azraile

Elleri çıplak çocuklar kaçar sokağın başına
Uzaktan bakar şeytan aynaya
Gördüğü her yer kendi
Kendi mezarını kendi kazan insan
Dök kirpiğine tutunmuş gözyaşlarını

Sonrası kendi başları ellerinde
Tütsülenmiş doğmamış çocuklar
Kahpe bir ihanetin
Kan kırmızı gülüne satılır hisler

Derdin ne esmer yüzlü kız
Seni de mi çaldı gece
Ölüme yenilme gözleri mahmur bakışlı kız
Çamurlu ellerinden utanma
Gök kubbe yüz çevirmedi sana
Sana yazılan tüm dünyalıklar sepetinden döküldüğünde
Sen en onurlu dilekleri tut
Bakmadan arkana selam dur güneşe öyle kapat gözlerini