O GÜNDEN BERİ
Uzaklardan gülümseyen üzüm gözlerin bende…
İncecik ellerin, ferah sözlerin bende... Kırmızı kalemin bende, yeşil mendilin bende… Sen nerdesin yâr? Nerelerdesin? Bırakıp gittin beni ateşler içinde… Biliyorum ki şimdi sen, eldesin… Solmuştur güllerin başka bahçelerde biliyorum Tedirgindir güvercin yüreğin âh tedirgindir Zoraki tebessümlerle geçerdir gündüzlerin Gecelerinse gergindir biliyorum… En son Yirmibirağaç’ta badem toplarken görmüştüm seni: 1974’dü... Haziran’dı... Salı’ydı... Akşamüstüydü… İşte ben; İnleyen bir kırık ney’im o günden beri… Ve hâlâ Kırmızı kalemi elime tutuşturduğun ağacın dibindeyim… Hâlâ o yangın yerindeyim yâr… Ahmet KÖKEN |
SELAM VE SAYGIYLA.
ESEN KALIN.