usumun labirentlerinde estiren yaban yeller
durmayın savurun / sararan yapraklarımı
tuzla buz edin hatıraları
içime içime akıtın kanayan göz pınarlarımı


hep aynı manzara gözlerimde
sislerin içinden süzülüp gelen
tenha kıyılarımın en yüksek tepesinde
alaca yeşilliğin içinde ağlayan erik ağacının
gövdesine sığınan küçük kız
oturmuş yere, çırpı bacaklarının üzerinde dirsekleri
avuç içlerinde solgun yanakları
beklemede…


sarı saçlarında güneşin altın tellerini yıkayan
mahzun yüzünde, eskimeyen gülümseyişinin ışıltısı
bir yanıp bir sönen, nemli gözlerinde
yıldız parıltısı

…..

ben hala bıraktığın yerdeyim anne
dallı budaklı o erik ağacının altında
ufukta ne bir ses ne de ışık
bir başıma
korkuyorum


öpüp koklamaya kıyamadığın
sarı çiçeğinin can sızıyor hücrelerinden
boynu bükük
giderken teslim ettiğin emaneti
sırtından hançerleyen kim anne !
en büyük parçayı koparan
kanın(m) canın(m) olan var ya
yarım kalan yüreğimden oluk oluk kanı akıtan
mahşere kadar dinmeyen sızım
işte o ummadığın(m)


durma yetiş!
durgun göletlerimde boğuluyorum


bir bilsen daha neler
ışığından feyz aldıklarım / yarenim dediklerim
dost meclislerinde lime lime edip astılar umutlarımı
pervanesi kırık rüzgar gülüne
yıkıldım annem!


ya sevip gönül köşküme sakladığım yârim
elinin tersiyle itti
keskin yarlardan çarpa çarpa
sivri kayalıklara düştüm
üstüm başım yırtık


artık kulaklarımda kirazdan küpeler
kabarık etekli sarı sutaşlı mavi elbisem de yok
dağınık saçlarım dumanı siyah
üşüyorum buralarda


zihnimin derinlerinde ki uğultular
koşturan akbabaların çığlıkları
demir pençeli atmacanın gagasında yüreğim
çırpına çırpına yokluğunda can
tüketiyorum


hala bıraktığın yerde erik ağacının altında
karanlıklardayım anne
unuttun mu?




Tüm dostlarımın ve Edebiyat Defteri Ailesinin kurban bayramını kutlar, hep birlikte nice bayramlar dilerim..sevgilerimle..


ayşe uçar
12 /11 / 2010