Her gün doğuşu bir umutdur
Meylettim önünde hayat’ın… duymadı isyanımı
Sadece sırtımı dayayıp ağlayacak bir duvar verdi Kısır bir duvardan doğmasaydı umut çiçeği Ve de yağmasaydı nisan yağmuru kurak toprağa Nasıl köklenirdim sana sevgili ! Monvizo’yu sen hiç görmedin Po nehrinin anasıdır … süzüiür bir gelin gibi Yaban menekşelerinin gölgelerinde uyurken yılanlar Benim dağlarımda mor kır çiçekleri özlem kokar Tamahkàr ruhum hep zirve’de Tanrı*ya yakın Kör köstebeğin gözleriyle karanlıkta yol alır Cırcır böceklerinin ağzından dökülürken bahariye Döllenir ala balıklar mezbuhane Bilirler po nehrinin içinde zamansız öleceklerini!... Ama olsun… Her gün doğuşu bir umutdur ve sürükler ardından. Kamuran GÜNDÜZALP Torino |
Kesinlikle..Gerçekleşecek umutlarımız hiç bitmesin tebrikler selamlar