hâl-i pür melâlimizGölgeleri uzayıp gitti bazı zevatın Demek ki ufkumuzdan güneş batmak üzredir Modası var beş para etmezlere biatın Adamlar adamlığı çöpe atmak üzredir Yön karıştı, levhalar, işaretler ayarsız Yer yarılsa, gök çökse yine efrat duyarsız Bir nesil geliyor ki gayesiz hem şiarsız Bu amansız manzara gelip çatmak üzredir Tadımız kaçtı bizim, tuz hıyardan bîhaber Bacımız, evladımız hayâ, ardan bîhaber Kırk mevsim geldi geçti nevbahardan bîhaber Ömrümüz bir tufanı yine tatmak üzredir Ey sükûtu çığlığın gölgesine gizleyen Ey kendi kıt aklının çizgisini izleyen Ey özünün dışından bir kahraman gözleyen Güvendiğin dağ bile seni satmak üzredir Bir türkü tuttur bari; “boşver, aldırma gülüm” Sana değmez mi sandın seyrettiğin bu zulüm Hani kaçıp durduğun bir gerçek var ya, ölüm Kendisini yeniden hatırlatmak üzredir |
ölüm hatırlansa ve de yolcu olduğumuz, belki farklı olurdu
bizim olmayanı bizim diye çekiştirenler, kefenden başka birşey gitmez onlarla birlikte öte köye
tebrikle
Şiirle...dostlukla