Kendine bakarak dev aynasında
Büyüğüm zanneden kuldan sıkıldım


Dürüstlük bezini çamura atıp
Yalanla paklanan dilden sıkıldım


Bülbülün aşkıyla yücelmek varken
Kargaya meyleden gülden sıkıldım


İnsanlık onuru yer ile yeksan
Bu rezil bu sefil halden sıkıldım


Mü’min uyanıktır tüm tuzaklara
Her çukura düşen maldan sıkıldım


Menzil ışıl ışıl beklerken bizi
Yönümüzü bozan yoldan sıkıldım


Cennet zenginliği azımsanarak
Peşine düşülen puldan sıkıldım


Kılı kırk yarardı büyüklerimiz
Şimdi kırk boğumlu kıldan sıkıldım


Parmağın hakkını verdikten sonra
Üstüne istenen baldan sıkıldım


Bahar umuduyla uyandığımız
Günü kış eyleyen yelden sıkıldım


Kardeşlik türküsü çalmak yerine
Nefret vuran sazda telden sıkıldım


Hasırda yatanla yüceldi bu din
Atlas yorgan ipek çuldan sıkıldım


Baykuşlar bürüdü etrafımızı
Vahaları saran çölden sıkıldım


Mert adam gerektir meclisimize
Gönüllerde kıylü kâlden sıkıldım


Güvenip elimiz verdikten sonra
Kolumuzu söken elden sıkıldım