SUSTUM
Sustum,
Sustu tüm kemanlar. Artık çalmıyor ne bir peşrev nede bir taksim. Unutuldumu hicaz makamında şarkılar. Sesizlik çınlıyor Agora meyhanesinde. Tüm kadehler yarım yüzlerde bir yorgunluk, Bir arabesk çalıyor çok uzak bir yerde, Masalarda dolaşan bir oryantal, Yerlerde üç beş dolar. Raks eden iki rakkase. Tek ses veren bir darbuka, Yakışmıyor bu sesizlik sana. Bir kemancı öksürüyor bir köşede, Yanlız ve bezgin. Kırılgan bir hayata pamuk ipligiyle baglı, Ha düştü düşecek. Yıldızlarmı: Uzansam onlara ellerimden kaçacaklar.... Şair Cengiz Yılmaz |
Fakat yine de pozitif bakmak ve tam tersi optimist kalemle yazmak daha keyif verici gibi.
bari şiirler ağlamasın.
Bu benim düşüncem. Sanki ben yazmıyor muyum, yazıyorum elbette, ama keşke sadece ağlarken yazmasak da mısraları da incitmnesek
selamlarımla