Dün aldım son mektubunu,

Tarifsiz duygular sardı içimi,

Ellerim titreyerek açtim zarfın agzını.

O anda gözümde canlandın güzel gözlerinle.

Ayrıldıgımız o kara günü hatırladım üzgün,

Mektubuna saçlarından
bir

tutam koymuşsun.

Kokladım uzun uzun o siyah saçlarını.

Ellerimle okşamaya kıyamadıgım o siyah saçların.

Sanki aglamışsın yazarke

Gözyaşların belli oluyor beyaz sayfada,

Bazı yazılar silinmiş bazıları dagılmış,

Ben sana demiştim sevgilim,

Ayrılıklar zordur diye.

O ayrılıklar ne sevdalar ne özlemler bitirmiştir diye.

Uzaktan dag gibi görünen sevdalar gün geçtikçe yavaşça yok olmuşlardır.



Bu yazdıgım son mektup diyorsun,

Yazma istersen artık.

Hatıraları leylaklarla harmanladım,

Gözlerine beyaz kır laleleri gönderiyorum.

Ve dalıp gitmekte gözlerim yorgun gecelerde gözlerine.

Yüksek daglara çıkmak istiyor gönlüm,

Uçurumlardan izlemek hayatı,

Birden tutunmak istiyorum kirpiklerine,

İnsafsızca kalbimi delip geçen,

Her gördügümde ömrümden bir şeyler götüren kirpiklerine.

Artık bitiriyorum bu satırları,

Yazamadıklarım saklı kalmak üzere,

Yazdıklarım sadece sana sevdamdır.

Sonundayım çaresizliklerimin bilemezsin,

Bilemezsın bu ayrılık nelere gebe.

Yanlız degilim artık zindan gecelerde,



O simsiyah saçların hep yanımda olcak,

Eger bir gün ölürsem ellerime bak,

Saçların ellerimde olacak.

Hoşça kal sevgilim,

Artık yazmasanda olur.





Çünkü ben o adreste olmayacagım.
Hoşça kal sevgilim...

Şair Cengiz Yılmaz