Bırakında güneş uyusun!
Kısacık ömrümde emeklerken güç bela,
Küçücük bir aşk büyüttüm ellerimle. Gönlüm hasretine her an dalarken, Düzene yenik düştü,ben mutluyken, Sustum,sustukça;yaram büyüdükçe, Ağladı gözlerim,ak bir mazinin anısına. Gözlerim ağladıkça,dolaşırken acısında, Sadece yandığım,adı aşk olan efsanede, Tükenen yılgınlığımdan soyunurken, Aşkım yenik düştü hecelerimden, Sustum,sustukça;ateşi alevlendikçe, Ağladı,gözlerim,Rabbimin yazgısına. Sustukça,susmasını diledim yüreğimin Oysa onsuz geçen her gün, Bırakmalıydım ki; Güneş uyusun! Ne de olsa yazdıklarım dahi bilmiyordu, Ona olan sevgimi... Yaşadıkça! |